Maanlicht
Geplaatst door Janna Nendels op 25-07-2003
Het verstilde maanlicht schijnt
Streelt mijn geschonden lichaam
Beroert elk plekje en verkleint
De zelfverloochening en blaam
Zodat elk schandteken verdwijnt
Groeiend is mijn zelfbewustzijn
Ik sta weer strijdbaar en rechtop
Woede verzamelt zich tot venijn
Zet er een streep onder en stop
Dit leven, zoveel wraak en pijn
Springen in het diepste ongewisse
Het laatste restje moed ontbreekt
Ben ik me nu toch aan 't vergissen
Is het iets wat zich nu pas wreekt
... Zal iemand mij missen?[1] | 2 | 3 | 4 > Vertoning nr. 1 van totaal 4 artikelen in de categorie 'Gedichten > 2003'
